Szóste urodziny bloga i chlebek cukiniowy z czekoladą

Na początku nie wyobrażałam sobie za bardzo formuły, filozofii i kierunku mojego bloga. Po prostu chciałam jedynie dzielić się smacznymi przepisami, a przy okazji porobić ładne zdjęcia i czasem wylać z siebie życiowe refleksje. Dzisiaj mija już 6 lat, odkąd powstało to miejsce w sieci. Patrząc wstecz, widzę jak odzwierciedla to moje życie i zmiany. Od początkowej fascynacji wypiekami i kolorowymi deserami (bo przecież względnie, pięknie wychodzą na zdjęciach i to się najbardziej liczy), przez liczne przejścia z eliminacją pewnych produktów z mojej diety, po świadomy wybór składników odżywczych, które mają służyć ciału, a nie utrudniać mu funkcjonowanie, co zostało sprawdzone przeze mnie w trakcie paroletnich obserwacji. Przewertowałam liczne książki i artykuły o oddziaływaniu pokarmów na organizm, a także zróżnicowaniu ich działania w zależności od osoby. Dowiedziałam się o istotnym wpływie flory bakteryjnej jelit, jej poważnej funkcji obronnej, jak i o wspomaganiu jej prawidłowej aktywności, tak by ta armia nie była nam wrogiem, a sprzymierzeńcem.

Co roku zastanawiam się ile jeszcze wystarczy mi zapału i chęci do prowadzenia takiej strony, ale to nie przyprawia mnie o niepokój związany z zamykaniem jakiegoś etapu. Nauczyłam się kończyć naturalnie sprawy, jeśli już nie działają i nie wnoszą do mojego życia radości lub samorozwoju.

Dlatego tak bardzo lubię to miejsce,  bo nie zmuszam się do bezsensownych publikacji czegokolwiek, żeby 'nabić' wejścia, nie wchodzę we współpracę z produktami, którym nie ufam i są sprzeczne z moją filozofią, a także nie wywieram na sobie presji, że muszę komuś dorównać, czy być równie kreatywna, jak konkretna osoba. Każdy jest inny, ma swoją drogę, pomysł na życie i wyobraźnię. Na pewno ważni są inspirujący ludzie, którzy wyciągną z nas pokłady kreatywności, jednak nie można dać się przytłoczyć przez pozorną "lepszość" kogoś innego, bo często przez to tłumi się w ludziach poczucie wartości i podjęcie działań. Pamiętajmy, że nie wejdziemy na inny poziom swojej osobowości, przyglądając się tylko na innych i rozkładając ręce, że 'mi się na pewno nie uda, ale chciałbym to robić i być szczęśliwym'. Dajmy sobie szanse odkryć cząstki siebie, o których nie mieliśmy pojęcia.

Kuchnia to jeden z przejawów wyrażania siebie, ale może być początkiem pragnienia, realizowania wielu innych możliwości ze swojej głowy. Można zacząć od dodania cukinii do czekolady. Wychodzi pyszne i wilgotne ciasto, z wartościowymi dodatkami. 

Dlaczego nie? No właśnie.

Zgodnie z tradycją, rocznica na czekoladowo :)

Dwa lata temu: tarta czekoladowa
Trzy lata temu: pots de creme   
Cztery lata temu: czekoladowe ciasto z piwem Guinness
Pięć lat temu: czekoladowe ciasteczka

Składniki:

250g cukinii

1 banan, średni

1/4 szklanki oleju

2 łyżki miodu

2 łyżki cukru

1 jajko

1,5 szklanki mąki orkiszowej

1 łyżeczka sody proszku do pieczenia

1/2 łyżeczki sody

4 łyżki mleka, dowolnego

1/4 łyżeczki soli

3 łyżki kakao

40g gorzkiej czekolady

Cukinię zetrzeć na tarce o grubych oczkach i odstawić w misce. Osobno rozgnieść widelcem banana - można też trochę zblendować. Dodać olej, miód, cukier, jajko, mleko i wymieszać. Cukinię dobrze odcisnąć z wody i wymieszać z mokrymi składnikami. Następnie dodać mąkę, proszek do pieczenia, sodę, sól, kakao i posiekaną czekoladę. Wymieszać na gęste ciasto, przelać do podłużnej foremki z papierem do pieczenia. Piec 55-60 minut w temp. 180 st. C. 

  

Takie refleksje to tylko w Bieszczadach <3 p="">